26.10.11


Los últimos pimientos rojos que me ha dado el mini-huerto, los he preparado encurtidos! La receta que yo he usado, y que me ha funcionado, es ésta (adaptándola a la cantidad de pimiento que tenía):

700 g de pimientos rojos cortados 350 ml de vinagre de vino blanco 55 g de azúcar moreno orgánico 1 cucharadita de sal 150 ml de aceite de oliva Poner el vinagre, el azúcar y la sal en un cazo y llevar a ebullición a fuego lento. Añadir los pimientos y cocer unos 10 minutos. Rellenar el tarro (esterilizado) y acabar de cubrir el contenido con un chorrito de aceite.



... las conservas, en todas sus variantes, siempre me han atraído. Supongo que preparar una despensa con tarros de comida para pasar los meses más fríos, me huele a hogar al más puro estilo hormiguita. Y aunque en nuestra forma de vida no tiene sentido , pues no gozamos de largos inviernos en los que no podamos salir de casa, no vivimos a más de 300 metros de un súper, ni tenemos tiempo de pasar el verano en la cocina, no dejo de fantasear con la idea a menudo. Prueba de ello son mis cuentos favoritos en el colegio. En la biblioteca de mi escuela descubrí los cuentos de "El seto de las zarzas" (de Jill Barklem), eran cuadrados, pequeños y había cuatro, uno para cada estación. Recuerdo que el tiempo se me pasaba volando mientras los hojeaba entreteniéndome entre sus páginas fijando en mi retina cada taza, cada falda, cada puertecita, cada flor, cada cesta, cada tarta, cada colcha... supongo que ésto ya decía mucho de mi y de lo que me pierde...

De más mayor busqué los cuentos de "El seto de las zarzas", pero se habían dejado de editar. Así que, hace un par de años, cuando me enteré que el editorial Noguer los había reunido en un libro y que lo podía encontrar en el mercado, me hice con él en cuanto pude.


Hasta el verano pasado, al paso de cada estación, os iba mostrando algunas ilustraciones de Gerda Muller en sus cuatro libros sobre las estaciones del año. Os parece si hacemos lo mismo con mis detalles favoritos de los habitantes del seto de las zarzas?

Vamos pues con el otoño, donde entenderéis muy bien porqué he empezado este largo post escribiendo sobre tarros de conserva y lo he terminado hablando de cuentos que vuelven a mis manos.







7 comentarios :

Mlle Miracle dijo...

Em sembla que ens perd el mateix! A mi també m'agrada parar-me en cada detall, ficar-me literalment dins el dibuix, imaginar que l'habito, i tornar un i altre cop a mirar-lo, no me'n canso mai. Em sembla que buscaré aquest llibre i me'l regalaré! Gràcies caterina!

Beatriz dijo...

Adoro estos libros me los regalarón con diez años y los gusrdo como oro en paño, la ilustración de la cocina con tantos detalles, es un regalo para la imagianción.

Gracias por recordarmelos

diplodoc dijo...

A mi també m'agrada molt la idea de fer conserves per tenir-les per a l'hivern, i de fet, quan tinc temps, en faig, sobretot melmelades i conserves de tomàquet. No coneixia aquests contes, però tenen bona pinta!

Cris dijo...

no sabia que tenías un mini-huerto. Yo también. si te pasas por mi blog lo verás. el post que hay es de las berenjenas y en el archivo hay otras entradas más

http://blog.sacelen.com
www.conideasyaloloco.com

Anónimo dijo...

Wow! Me he quedado sin palabras. Las imágenes, la receta, la historia...
Gracias, Caterina. Me has tocado el alma.
Un abrazo,
A.

covi dijo...

me gustan las ilustraciones con muchas cosas bonitas que buscar y encontrar, y éstas lo tienen, parece muy entretenido.

Mariona dijo...

M'ENCANTA I M'ENCANTA!
Aquest sentiment que expliques el comparteixo, tant en fer conserves i varis com en quedar encantada amb les il.lustracions de Barklem...
Un petó!